کنودونت‌های پرمین پسین ـ تریاس پیشین برش زال در شمال باختر ایران

در این پژوهش، ردیف‌های سنگ آهکی، شیلی و مارنی خاکستری، سبز، قرمز و کرم رنگ سازندهای جلفا، علی باشی و ابتدای سازند الیکا در برش زال، شمال باختر ایران، به ضخامت مجموع 20/67 متر از دیدگاه زیست چینه‌نگاری بر اساس کنودونت‌ها بررسی شده‌اند. این مطالعه به شناسایی 27 گونه و 4 زیرگونه متعلق به 5 جنس از کنودونت‌ها انجامیده ضمن این که یک زیرگونه پیشنهادی جدید به نام Clarkina leveni zalensis n. sub sp. نیز تشریح گردیده است. همچنین تعداد 18 بیوزون کنودونتی مختلف که مؤید سن ووچیاپینگین تا گریسباخین پیشین هستند، در این برش شناسایی شده‌اند. از این میان تعداد 5 بیوزون متعلق به زمان ووچیاپینگین، 10 بیوزون متعلق به زمان چانگزینگین و 3 بیوزون هم متعلق به زمان گریسباخین هستند، ضمن این که همچون دیگر برش‌های چینه‌شناسی منطقه کوه‌های علی باشی، افق انقراض انتهای پرمین در سطح بالایی آخرین لایه سنگ آهک‌های حاوی Paratirolites قرار گرفته است. بر این اساس، مرز ووچیاپینگین ـ چانگزینگین در گذر سازند جلفا به سازند علی باشی قرار گرفته و گذر پرمین ـ تریاس (چانگزینگین ـ گریسباخین) در فاصله 9/0+ متری از سطح بالایی افق انقراض و درون سنگ آهک‌های خاکستری رنگ ابتدایی سازند الیکا جای دارد. برخلاف برخی نوشته‌های اخیر و با توجه به حضور دو بیوزون کنودونتی Clarkina meishanensis – Hindeodus praeparvus As. Zone و Merrillina ultima – Stepanovites ?mostleri As. Zone در عضو کاملاً دریایی ارس و بخش‌های کربناته ابتدای سازند الیکا و نیز حضور بازوپایان کوچک اورتوتتید، شکم‌پایان بلروفونتید کوچک و نیز حضور فراوان استراکودهای Bairdiidae در این عضو شیلی و همچنین مطالعات ژئوشیمیایی و ایزوتوپی متعدد پیشین، مرز سازندهای علی باشی و الیکا کاملاً پیوسته است. .